Daar ben ik weer!

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer met een nieuw reisverslag. Ik vind het moeilijk om het elke week bij te houden en het zal dan ook niet elke week zijn dat ik een nieuw verslag online zet. Houd het dus zelf even in de gaten!

Week van 16 oktober tot 22 oktober:
Deze week is zijn de trainingen begonnen. We krijgen van de hoofdzuster te horen dat de aankomende weken veel trainingen aangeboden zullen worden omtrent verschillende thema's. Het is dinsdag en we sluiten aan bij de training ''woede en agressie''. Ik heb er zin in want ik heb vaak te maken met kinderen die hun boze gevoelens fysiek uiten naar mij toe. Ik denk terug aan de eerste keer dat ik ben gebeten, dat er plukken haar uit mijn hoofd zijn getrokken en dat ik geregeld gekrabt en getrapt ben. (Het klinkt heftiger dan dat het is hoor, het zijn allemaal schatjes maar helaas weten ze niet altijd hoe om te gaan met boze gevoelens) De training begint. Een klein vrouwtje stelt zich voor en verteld dat ze een social worker is. Ik word enthousiast want daar ligt mijn vakgebied en ben benieuwd naar wat ik van haar kan leren. De training verloopt niet helemaal zoals ik had verwacht en het thema agressie komt aan het einde van de training kort naar voren. Ik denk bij mezelf; misschien heb ik het doel hierachter wel gemist of zijn mijn verwachtingen niet helemaal reëel. Na de training gaan we weer aan het werk en loop ik terug naar mijn groep. Ik ben blij dat ik met de kinderen mag werken want ik merk dat ik erg aan ze gehecht raak. De rest van de week krijgen we nog meer trainingen over de fysiotherapie, code of conduct en nog meer.

Weekend Kaapstad:
Vandaag is het donderdag en 12:00u we vertrekken samen met de directrice naar Kaapstad. Ik heb er onwijs veel zin in want als ik alle verhalen en google mag geloven is het een prachtige stad. We rijden weg en het is een rit van ongeveer 3 tot 4 uur. Halverwege val ik in slaap. Opeens zegt de directrice dat we er bijna zijn en ik doe mijn ogen open. Ze zet ons af bij een huisje met een groot hek er voor. Even later komt de eigenaar van het huisje aangereden. Hij begroet ons hartelijk en neemt ons mee naar binnen. Het is een heel schattig huisje met een tuin, keuken, woonkamer, twee badkamers en drie slaapkamers. De man legt ons van alles uit maar ik kan hem niet heel goed volgen. Zijn manier van praten is op een zachte toon en voor mijn gevoel maakt hij de Engelse woorden niet helemaal goed af. Ik zie dat Elise en Cindy het begrijpen en ik besluit om de omgeving van het huisje in mij op te nemen. De man vertrekt en we maken ons klaar. We besluiten om wat eten af te halen. Onderweg zagen we dat er een sushi-bar in de buurt was en daar hebben we wel zin in. Het eten brengen we naar ons huisje en genieten van de heerlijke verse sushi. We besluiten vroeg te gaan slapen. Ik kijk nog een film en ga richting bed.
De volgende dag willen we naar Canal walk. Dit is een gigantisch winkelcentrum. We bestellen een taxi en rijden naar Canal walk. We worden bij een ingang afgezet en lopen naar binnen. Ik kijk mijn ogen uit want wat is het groot! We lopen rond en zien de ene winkel naar de andere. We besluiten een kopje koffie te gaan drinken met een lekker broodje. We hebben het gezellig. Elise heeft hier met haar vriendinnen afgesproken die haar vanaf vandaag komen opzoeken. Elise zal dan samen met hun haar vakantie vieren en na het weekend gaan Cindy en ik weer terug naar Elim. Rond een uur of twee komen de twee vriendinnen van Elise ons tegemoet. Elise springt op en rent nog net niet op ze af. Ik zie hoe blij ze is om haar vriendinnen te zien en voor een kort momentje krijg ik een brok in mijn keel. Ik bedenk me dat ik er erg naar uit kijk om mijn vriendinnen straks te zien. Helaas moet dat nog een aantal weken wachten. We nemen plaats in een restaurantje en lunchen gezamenlijk. De vriendinnen van Elise zijn erg gezellig en ik merk dat ik er meteen een goede klik mee heb. We lopen door het winkelcentrum en bekijken veel winkeltjes. Aan het eind van de middag besluiten we nog even naar het strand te gaan en daar ook te gaan eten. We rijden naar het strand en ik kijk opnieuw mijn ogen uit. Het is zo mooi, witte stranden en helder blauw water. We maken wat foto’s en lopen langs het strand. Het begint donker te worden en we besluiten een restaurantje in te gaan. Ik bestel grote gamba’s merk dat ik best veel trek heb. We hebben het gezellig en ik lig helemaal in een deuk om een van de vriendinnen van Elise. Ik bedenk me dat ik al een lange tijd niet zo’n buikpijn heb gehad van het lachen. Na de gezellige avond worden we naar ons huisje gebracht en nemen we afscheid van Elise en haar vriendinnen. Elise gaat nu met hen mee naar het hostel wat ze samen hebben geboekt.
De volgende dag willen Cindy en ik de lions head mountain beklimmen. We staan redelijk op tijd op en bestellen een taxi. We rijden richting de berg en worden netjes afgezet. Het is druk en we zien een logo van red bull. We merken al snel genoeg dat er een hardloopwedstrijd gaande is op de berg en het dus gesloten is voor wandelaars. We balen lichtelijk en proberen een andere route. Na een kwartiertje worden we door beveiligers terug gestuurd met de mededeling dat het niet mogelijk is om de berg vandaag te beklimmen. We besluiten naar de tafelberg te gaan. Het is al te laat om deze te beklimmen maar wellicht kunnen we mee met de kabelbaan. We komen aan bij de tafelberg en er staat een gigantisch lange rij. De rij duurt waarschijnlijk wel een uur of twee en daar hebben we geen zin in. We zien in de verte een hop of hop on bus. We besluiten om dit te gaan doen om nog zoveel mogelijk te zien van de prachtige stad. We rijden en genieten van het uitzicht. We besluiten om uit te stappen bij het waterfront. Dit is een klein gedeelte wat aan de haven ligt. Het is er gezellig druk en we lopen langs mooie winkeltjes en kraampjes. In de verte horen we muziek en lopen er op af. Een groep mannen zingen en maken afrikaanse muziek doormiddel van trommels. Ik geniet en ik hou van dit soort muziek. Na een paar uur besluiten we een taxi te nemen naar ons huisje. We willen graag voor het donker terug zijn. S’avonds spreken we af met Elise en haar vriendinnen. We gaan lekker uiteten en hebben het gezellig. Rond een uur of 11 zijn we weer thuis en kruipen lekker ons bed in.
De volgende dag willen we toch weer proberen om de lion’s head te beklimmen. We laten ons wederom brengen door een taxi. Blij verrast zijn we op het moment dat we zien dat het open is en we dus de klim kunnen starten. We betalen de taxi en met goede moed beginnen we aan de klim. De eerste paar meter heb ik er al moeite mee. Het pad loopt stijl omhoog en ik merk al gauw dat mijn conditie niet heel goed meer was. We kijken naar de top van de berg en we grappen over of we de top zouden halen voor het donker. Het pad was slechts een onderdeel van de klim en langzaam begonnen we echt te klimmen over rotsen en vage trapjes. Het laatste deel moeten we ons opklimmen via handvaten die in de rotsen waren vastgemaakt. Denk maar aan een klim-hal waar je ook kaasrecht jezelf omhoog moet zien te klimmen. Ik vind het heel gaaf en heel zwaar. Na een klim van ongeveer anderhalf uur hebben we dan eindelijk de top gehaald! Wat een prachtig uitzicht over Kaapstad krijgen we te zien. Ik pak meteen mijn camera en maak zoveel mogelijk mooie kiekjes. Even laten gaan we op een rots zitten en drinken we ons water en genieten we van het uitzicht. Een moment van geluk ging door mij heen en voelde me zo vrij als een vogel.
Na de klim brengt de taxi ons weer terug naar ons huisje. We moeten onze spullen inpakken want over een paar uur kwam de taxi van Elim ons alweer ophalen. Ik neem een verfrissende douche, pak mijn koffer in en de eigenaar van het huisje komt niet veel later binnen. Hij vertelt ons dat we bij zijn huis mogen wachten op de taxi. We rijden met hem mee naar zijn huis. Met binnenkomst worden we vrolijk begroet door de dochter van de man en door zijn vrouw. Het zijn lieve mensen en we nemen plaats op de bank. Een bord koekjes werd voor onze neus gezet en ik krijg een heerlijke thee in handen. We kletsen met de man, zijn dochter en zijn vrouw. De dochter biedt aan dat ze ons graag een keer mee wil nemen naar haar universiteit en naar andere mooie plekken in Kaapstad. We reageren enthousiast en zeggen dit zeker een keer te willen doen. Na ongeveer 2 uur staat de taxi van Elim voor de deur. We bedanken de mensen van het gasthuis en stappen in het busje. Ik weet dat het een lange rit wordt omdat het een taxi is die ook andere mensen moet gaan ophalen. Het is 6 uur s’avonds en de chauffeur verteld ons dat we er rond 9/10 uur zullen zijn. Helaas blijkt dit niet het geval. Omdat veel mensen de tijd vergeten waren heeft de taxi lang moeten wachten. Ik ben enorm vermoeid en mijn wagenziekte komt ook weer naar boven. Na een taxirit van 5,5 uur komen we dan eindelijk weer in Elim. Ik ben kapot en duik meteen mijn bed in. Maar het was het allemaal waard denk ik bij mezelf, wat een fantastisch weekend was dit!

Week van 23 tot 29 oktober:
Dit is de laatste week dat ik met mijn groep werk. Elke maand moeten we namelijk wisselen van groep. Ik vind het enorm jammer want ik heb net een goede band met de kinderen opgebouwd en met de collega’s. Het is een gezellige week en ik geniet extra van alle kinderen. Het is donderdag en ik loop om 10:00 uur terug van mijn theepauze. Ik zie de groep niet in hun ruimte en bedenk me dat ze vast allemaal naar de kleine schoolruimte zijn voor therapie. Ik loop richting de ruimte en hoor muziek. Ik doe de deur open en moet ontzettend hard lachen. Ze hebben de karaoke set aangesloten. Een jongen in een rolstoel heeft de microfoon vast en heeft zijn zonnebril op en een fantastische kleurrijke hoed op zijn hoofd. Iedereen staat te zingen en te dansen. Ik twijfel geen moment en doe vrolijk mee. Wat voel ik me blij en ik vind het heerlijk om iedereen zo vrolijk te zien. Een collega komt naar me toe en zegt dat ik moet gaan zingen. Eerder die week heeft ze me stiekem opgenomen met haar telefoon terwijl ik aan het zingen was voor de kinderen. Met deze geluidsopname is ze het hele tehuis rond gelopen en heeft aan iedereen laten weten hoe mooi ze me wel niet vond zingen. Nu ben ik weer aan de beurt en ze staat er op dat ik ga zingen. Ik word er verlegen van maar ik besluit om samen met de jongen te zingen. Het was een geweldige middag en een super middag om een geweldige maand werken met deze groep af te sluiten.

Het is weer weekend en we besluiten om zaterdag naar Hermanus te gaan, een dorpje anderhalf uur hier vandaan. We willen graag een boottocht gaan doen op walvissen te spotten. In het tehuis hebben ze de taxi voor ons geregeld die ons zondag weer ophaalt en het hostel. Elise haar vakantie zit er op en ze worden door haar vriendinnen terug gebracht naar Elim. Elise laat haar het tehuis zien en natuurlijk ons eigen appartementje. We horen de vakantieverhalen aan en kletsen gezellig na. Na de rondleiding en het bijkletsen rijden we met hen mee naar Hermanus. We droppen onze spullen in het hostel. Het is een backpackers hostel waar veel jonge mensen voor een paar nachtjes blijven. Er is een gezamenlijke woonkamer, een zwembad, een bar en een kampvuur. We kleden ons even om en besluiten nog samen te gaan eten met de vriendinnen van Elise. Na het eten is het voor haar tijd om afscheid te nemen. De vriendinnen rijden terug naar Kaapstad om zich klaar te maken voor hun terug reis naar Nederland. Wat een leuke vriendinnen heeft ze en wederom kijk ik erg uit naar mijn vakantie en mijn lieve vriendinnen!
De volgende dag is het zover; we gaan walvissen spotten. Het is prachtig weer en ik heb er zin in. We lopen van het hostel naar de haven. Daar betalen we onze tickets en wachten op de boot. Het is druk en blijkbaar hebben veel mensen hetzelfde idee gehad als ons. De boot arriveert en na een korte uitleg trekken we onze prachtige zwemvest aan en stappen in de boot. De boot begint met varen en iedereen wordt flink heen en weer geschud. We liggen helemaal in een deuk maar niet veel later ben ik er wel klaar mee en voel ik me lichtelijk beroerd. Niet veel later liggen we stil en wordt ons verteld dat we op het dek mogen komen. De boot ligt stil maar door de golven wiebelde het ding gigantisch heen en weer. Met veel moeite klim ik op de trap en sta ik op het dek. Ik neem plaats op een stoel net zoals alle andere. We moeten nog een stukje verder varen blijkt. Tijdens het varen springen er dolfijnen langs de boot en ik word helemaal wil van enthousiasme. Het ging te snel om er mooie foto’s van te maken. Even laten stoppen we met varen en zien we grote walvissen. Het beeld is echt prachtig en ik probeer ondanks het geschud van de boot als gevolg van de golven mooie foto’s te maken. De walvissen slaan met hun staarten op het water en komen af en toe met hun hoofd boven water. Het is indrukwekkend om te zien en ik kan er geen genoeg van krijgen. Na ongeveer twee uur besluit de boot weer terug te varen naar de haven. Eenmaal terug in de haven doe ik als eerste dat zwemvest uit en neem een slok drinken. We lopen langzaam terug naar het hostel. We frissen onszelf even op en besluiten lekker te gaan eten in het centrum. Veel tijd om na te genieten van het eten is er niet want de taxi komt ons al gauw ophalen. We wachten in de gezamenlijke woonkamer van het hostel en ik zit ondertussen op de wifi. Na een uurtje staat de taxi van Elim voor de deur en we bedanken de mensen van het hostel vriendelijk. Gelukkig zijn we met twee uurtjes weer terug in Elim. Ik rust nog even op de bank in ons appartementje en kruip daarna weer mijn bed in.

Het is een lang verhaal maar dat komt natuurlijk omdat ik niet elke week een blog heb bijgehouden op deze site. Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om te lezen. Hou het zelf weer in de gaten voor de volgende blog!

Liefs, Lotte