Het avontuur is voorbij

Hallo allemaal,

Het moment is daar, ik schrijf alweer mijn laatste blog. Ik vind het allemaal nog erg onwerkelijk en het besef dat ik morgen thuis ben is er nog niet echt. Ik heb er onwijs veel zin in om iedereen weer te zien maar wat ga ik het hier missen. Ik hoop dat jullie deze laatste blog met veel plezier lezen!

Weekend van 19 tot 21 januari:
Het is vrijdag en het is weekend!!! Wat voelt het raar, dit is ons laatste weekend in dit prachtige land. Ik bedenk me dat ik over een week weer in het koude kikkerlandje ben. Tegelijkertijd fantaseer ik over het weerzien van al mijn vrienden en familie! Wat heb ik ze gemist. We werken vandaag nog even aan de schoolopdrachten. Het is zo goed als af maar samen lopen we het verslag even goed door. Het is een verslag van 85 bladzijdes! Ik besef me hoeveel we hier hebben gedaan en veel hebben kunnen betekenen voor de medewerkers en de kinderen. We zijn enigszins op tijd klaar. Vandaag is ook ons afscheidsfeestje voor alle medewerkers van het tehuis. We hebben een grote chocolade taart besteld en die halen we rond 12:00u op. Eind van de middag zetten we alles klaar. De koffie en thee staat op tafel, de taart is gesneden en alle stoelen staan buiten. Om 18:15u komen de eerste collega's. Elise, Cindy en ik zijn druk bezig om iedereen te voorzien van een stuk taart en thee of koffie. Er hangt een gezellig sfeertje en iedereen heeft het naar z'n zin. We laten onze vlog zien die we voor school hebben moeten maken. Er wordt enthousiast op gereageerd. We lachen en kletsen met elkaar en ik bedenk mij hoeveel ik deze mensen ga missen. Rond 20:30u is iedereen weer weg en ruimen wij de boel op.

Het is zaterdag en het is echt rot weer. Het regent de hele dag door. We rijden naar Bredasdorp om nog even rond te snuffelen in wat winkeltjes en Elise wil nog even een Afrikaans kapsel laten knippen (grapje natuurlijk, gewoon wat puntjes er af gelukkig!) daarna rijden we door naar een wijnproeverij, nog geen tien minuten van Elim. We hebben het fijn en genieten van de wijn en de lekkere lunch. We praten over de afgelopen vier maanden en hebben het over de super tijd die we met elkaar hebben gehad! Ik kon mij echt geen betere meiden wensen om deze tijd mee te delen! In de avond hebben we een gezellig avondje met onze Duitse buren en wat vrienden van haar uit Elim en omstreken. We drinken, eten en hebben ontzettend veel lol om alles en nog wat. Ook op dit moment besef ik me hoeveel ik hen ga missen. In het begin hadden we niet echt een klik. Het was gewoon wij drie de Nederlandse studenten en hun drie de Duitse en Indonesische vrijwilligers. Pas na ongeveer 2/3 maanden leerden we elkaar kennen en kwamen we er achter hoe goed het tussen ons klikte. Jammer, maar ontzettend blij dat we de laatste maanden zoveel mogelijk tijd met hen hebben gespendeerd.

En het is alweer zondag. Vandaag leveren we onze auto weer in die we de laatste maand hebben gehuurd. We rijden vroeg in de ochtend maar Hermanus. Om 09:00u leveren we de auto in en lopen we naar ons hostel waar we deze nacht slapen. We hebben namelijk geen zin om de hele dag en avond te moeten wachten op de taxi. We checken in en doen voor de laatste keer onze badkleding aan. We gaan naar het strand. We komen aan bij een strandtentje waarvan de eigenaars van Nederlandse afkomst zijn. Het is gezellig, we eten wat en lopen daarna het strand op. Het is heerlijk om nog even een dagje strand te pakken voor we weg gaan en genieten volop!

De week van maandag 22 januari tot vrijdag 26 januari:

Het weekend is voorbij en we hebben ons zojuist uitgecheckt bij het hostel. We wachten op de directrice van het tehuis die ons op komt halen. Zij rijdt namelijk elk weekend naar Kaapstad en komt maandag terug via Hermanus. In de auto maken we nog even een stop in Gansbaai bij het kinderdagverblijf voor kinderen met een beperking. De medewerkers herkennen ons nog en begroeten ons met een knuffel. Het zijn zulke lieve mensen en ze wensen ons bij het weg gaan een goeie reis terug naar Nederland. Ik denk; "alles is nu voor het laatst en deze week zal ik nog van veel meer mensen afscheid gaan nemen". Op maandagmiddag en dinsdag werk ik nog in het tehuis. Ik heb lol met mijn collega's en geniet nog volop van de kinderen. Het is woensdag en vandaag pakken we alvast onze koffer in. Al snel kom ik er achter wat veel troep ik heb liggen! (Uiteraard geen verrassing voor de mensen die mij goed kennen) Ik vind het nu wel heel snel gaan en misschien wel iets te snel. Soms wil ik eventjes de tijd stoppen. Helaas kan dit niet en ga ik gewoon door met wat ik aan het doen ben. Na de koffer ingepakt te hebben loop ik het tehuis binnen met mijn camera. Ik wil leuke foto's maken met mij en de kinderen. Elise en Cindy willen dit ook en samen maken we mooie foto's met de kinderen. Of de kinderen het besef hebben dat we weg gaan weet ik niet. Wel weet ik dat ik zo ontzettend veel om ze geef en veel van hen ook om ons. De foto's zijn erg mooi geworden en een prachtige herinnering om mee naar huis te nemen. In de avond eten we bij een vrouw die lid is van een soort van gemeenschapsraad. Ze heeft ons uitgenodigd omdat we vrijdag weg gaan. We eten van de heerlijke gerechten en praten over van alles en nog wat. We worden goed verwend en eten en drinken onze buik goed vol. Ook van deze lieve vrouw nemen we na afloop afscheid en lopen terug naar ons huisje. Het is donderdag en het is echt de aller laatste dag hier in Elim. Ik slaap wat uit en daarna loop ik samen met Elise het tehuis binnen. We nemen vier kinderen mee voor een wandeling door het dorp. De kids zijn vrolijk en gaan gelijk met ons mee. Ik duw een rolstoel vooruit en naast me loopt nog een jongen. We begroeten iedereen die we tegenkomen. Ik ga ze echt verlaten maar ik wil er nog niet teveel over nadenken. De wandeling is fijn, het weer is goed en iedereen is vrolijk. In de middag is het tijd voor de grote schoonmaak van ons huisje. We poetsen en dweilen zo goed mogelijk. Na de grote schoonmaak drinken we nog koffie en thee met het personeel van het kantoor en hebben we het gezellig. Om 18:00u checken we ons alvast in voor de eerste vlucht. Bleeeehh wat gaat het nu toch snel, een beetje te snel. Na het inchecken lopen we samen met de Duitse en Indonesische vrijwilligers naar de vrouw waar we de afgelopen maanden Afrikaans van hebben geleerd. Samen met haar gaan we eten. Het is zo gezellig en praten, Afrikaans en Engels door elkaar. Om 20:00u lopen we weer terug en drinken we nog wat wijn met onze buurtjes. Het is de laatste avond maar nogmaals is dat besef er totaal niet. Nu is het moment echt daar, ik moet afscheid nemen van alle lieve kinderen en personeel. Het is huilen, lachen, elkaar knuffelen en iedereen bedanken voor de super tijd. Na het afscheid nemen rijden we langs de ramen van de groepen en alle kinderen zitten voor het raam en zwaaien! Ook het personeel zwaait ons uitbundig uit en met een hoop getoeter van de auto rijden we Elim uit.... Speciaal voor ons rijden we langs de kust helemaal van Elim tot aan Kaapstad. Het is een prachtige laatste rit! Nu zijn we op het vliegveld en hebben afscheid genomen van de directrice en een van de Duitse vrijwilligers. Het is echt klaar nu en dat doet een beetje pijn. Maar aan alles komt een eind en ik ben weer een hele ervaring rijker. Ik ben erg dankbaar dat ik deze ervaring heb mogen opdoen.

Ik wil jullie allemaal ontzettend bedanken voor het volgen van mijn blogs. Al jullie lieve reacties hebben me veel goeds gedaan. Ik zie jullie gauw weer en kan niet wachten om iedereen weer een dikke knuffel te geven!!

Doei doei en veel liefs van mij!!